Just another one story’s
Every once an artist is born, alongside it a critic dies.
Whereas it may seem that all they write about is shutting the other down, they are in fact engaged in a sort what of an affair. A complex affair where the story of two becomes the story of three.
The third one being the so-called objective party, OP.
Many great artist conceal their critique in a masquerade of constumes.
A masquerade of hide and seek.
Whereas the hidden seeks to be sought, sometimes seeks to be found. The one searching in plain sight is a decoy. A decoy of marvellous frivolity.
Frivolous, what a nice word to un-scribe, to scratch, to delete it from the notebook. to alter the data relevance as of today to give birth to controlled uncontrolled possibilities.
And the name has given rise to many a concept and many an idea, a story, a story within one, within one, within one ad infinity. One who has the base code of the universe has the uni-verse. ANd one has the Uni-verse when one has the one.
WHat stands next to the one is nothing. ABove one? Nothing. Under one? …You expect me to say ‘everything’ or Nothing or something. Based on this premise we can write a story. When sailor-moon changes the constumes. It eclipses. It disappears. And when the artist realise that he has fed the critic to fermorph his P-manship into glucosy he resorts to the lower tactics. The making of the name. The aching of it that’ll feed its sustance.
I have spent long moments with D to understand that D does not yield, D wills.
Now if you permit I will to continue in het Nederlands.
Vrij van waar de reiziger zet zich neer op een ster, die volop aan het branden is en brandend doorheen de leegte ruimt.
Het ruimt de ruimte op
naar een verstaan die weerzijdig klinkt.
Het klinkt.
Het klinkt als het breken van glas
maar toen hij zag
was het niet glas maar een gong die klonk
met het geluid van glas
die breekt, het enigste geluid die nu diep in het hart galmde
van de ster die klaar maar duidelijk in het niets weer-gongde.
Het kerfde, in zichzelf, ik ben…
Ik ben, ik ben, ik ben
tot het bittere einde
en net voor het uit-dieft
zegt het niet
en niets
niets, helemaal niets
behalve een kijker die keek
en een luisteraar die las
verder niets.
De kijker zeide tegen de luisterende
Hoe ver kan ik je meeslepen in het niets met woorden
deze woorden die je zo ver hebben gemaakt.
Denk na over deze woorden:
Alsof je jouw laatste adem blies
is dit niet het laatst wat je blieft:
graag gedaan.
Dulalamayn aka lolabunny aka KRS.33 aka black sun-ji.
